आडलिया जना होसी सहाकारी । अंधळियाकरीं काठी तूंचि ॥१॥
आडिले गांजिले पीडिले संसारीं । त्यांचा तूं कैवारी नारायणा ॥ध्रु.॥
प्रल्हाद महासंकटीं रक्षिला । तुम्ही अपंगिला नानापरी ॥२॥
आपुलेंचि अंग तुम्ही वोढविलें । त्याचें निवारलें महादुःख ॥३॥
तुका म्हणे तुझे कृपे पार नाहीं । माझे विठाबाई जननीये ॥४॥
अर्थ
हे देवा अडलेल्या लोकांना तूच साहाय्य करतोस आणि आंधळया माणसांच्या हातातील काठी तूच होत असतो त्यांना मार्गदर्शनही तूच करतोस. हे नारायणा जे भक्त अडलेले आहेत पीडलेले आहेत गांजलेले आहेत त्यांचा तूच कैवारी होतोस. देवा तुमचा भक्त प्रल्हाद अनेक प्रकारच्या संकटात महासंकटात सापडला त्याचे रक्षण तुम्ही केले व त्याचा अंगीकार केला. प्रल्हादावर… अनेक प्रकारचे महादु:ख ओढावून आले परंतू तुम्ही ते सर्व दु:ख स्वत:च्या अंगावर ओढून घेतले व त्याच्या सर्व महादु:खाचे निवारण केले. तुकाराम महाराज म्हणतात, “हे माझे जननी विठाबाई तुझ्या कृपेचा अंत:पार नाही.”
वाचा : सार्थ तुकाराम गाथा
अभंग विडिओ स्वरूपात पहा .
संत तुकाराम अँप डाउनलोड करा.
