मातेचिये चित्तीं । अवघी बाळकाची व्याप्ति ॥१॥
देह विसरे आपुला । जवळीं घेतां शीण गेला ॥ध्रु.॥
दावी प्रेमभातें । आणि अंगावरी चढतें ॥२॥
तुका संतापुढे । पायीं झोंबे लाडे कोडे ॥३॥
अर्थ
मातेच्या चित्तामध्ये नेहमी बाळाविषयी विचार असतात. बाळाला जवळ घेतले की त्या मातेला आपल्या देहाचा विसर पडतो आणि तिचा सर्व शिण भाग नाहीसा होतो. आईने बालकाला प्रेमाने खाऊ दाखवला किती बालक तिच्या अंगावर लडीवाळपणे चढते. तुकाराम महाराज म्हणतात मी अगदी त्याप्रमाणे संतांचा बालक आहे व संत माझ्या आईप्रमाणे आहेत मी हे संतां पुढे लाडाने कोड कौतुकाने त्यांच्यापुढे झोंबतो आहे.
वाचा : सार्थ तुकाराम गाथा
अभंग विडिओ स्वरूपात पहा .
संत तुकाराम अँप डाउनलोड करा.
