लोकमान देहसुख – संत तुकाराम महाराज अभंग – 1781
लोकमान देहसुख । संपित्तउपभोग अनेक । विटंबना दुःख । तुझिये भेटीवांचूनि ॥१॥
तरी मज ये भेट ये भेट । काय ठाकलासी नीट । थोर पुण्यें वीट । तुज दैवें चि लाधली ॥ध्रु.॥
काय ब्रम्हज्ञान करूं कोरडें । रितें मावेचें मापाडें । भेटीविण कुडें । तुझिये अवघें मज वाटे ॥२॥
आत्मिस्थतीचा विचार । काय करूं हा उद्धार। न देखतां धीर । चतुर्भुज मज नाहीं ॥३॥
रिद्धीसिद्धी काय करूं । अथवा अगम्य विचारू । भेटीविण भारु । तुझिये वाटे मज यांचा ॥४॥
तुजवांचूनि कांहीं व्हावें । ऐसें नको माझिया जीवें। तुका म्हणे द्यावें । दरूषन पायांचें ॥५॥
अर्थ
देवा लोकांपासून मिळालेला मान देहाला विविध प्रकारचे सुखावणारे साधने संपत्ती व अनेक प्रकारचे भोग, ही सर्व साधने तुझ्या भेटी म्हणजे वाचूनच विटंबनाच आहे, तूझी भेट झाली नाही तर मला दुखच होते. त्यामुळे हे हरी तु मला भेटण्यासाठी लवकर ये असा काय एकाच जागेवर विटेवर उभा ठाकलास? अरे देवा तु ज्या विटेवर उभा आहेस ना ती विट केवळ आमचा पुण्यामुळे तुला भेटली आहे. देवा तुझ्या भेटी वाचून नुसतेच कोरडे ब्रम्हज्ञान घेऊन तरी काय करू ते म्हणजे एक प्रकारचे मायेचे कोरडे मापच आहे. तुझ्या भेटी वाचुन हे सर्व व्यर्थ आहे असेच मला वाटते. देवा तुझी भेटच झाली नाही तर मग नुसते विचार करून तरी काय करू आणि कदाचित माझा उद्धार झाला तरीही त्याचे मी काय करू? देवा मला आता तुझे चतुर्भुज रुप पाहिल्याशिवाय धीर धरवत नाही. रिद्धी सिद्धी घेऊन मी काय करू आणि वेदशास्त्र चा विचार करून तरी मला काही उपयोग आहे का? कारण देवा मला तुझ्या भेटी वाचून या सर्व गोष्टींचा भार वाटत आहे. तुकाराम महाराज म्हणतात दे
वाचा : सार्थ तुकाराम गाथा
अभंग विडिओ स्वरूपात पहा .
संत तुकाराम अँप डाउनलोड करा.
