माझिया संचिता । दृढ देखोनि बळिवंता । पळसी पंढरिनाथा । भेणे आतां तयाच्या ॥१॥
तरि मज कळलासी । नव्हतां भेटी जाणीवेसी । एका संपादिसी । मान करिसी येकाचा ॥ध्रु.॥
तरि हें प्रारब्ध जी गाढें । कांहीं न चले तयापुढें । काय तुज म्यां कोंडें । रें सांकडें घालावें ॥२॥
भोगाधीपति क्रियमाण । तें तुज नांगवे अजून । तरि का वांयांविण । तुज म्यां सीण करावा ॥३॥
तुज नव्हतां माझें कांहीं । परि मी न संडीं भक्तीसोई । हो कां भलत्या ठायीं । कुळीं जन्म भलतैसा ॥४॥
तूं भितोसि माझिया दोषा । कांहीं मागणें ते आशा । तुका म्हणे ऐसा । कांहीं न धरीं संकोच ॥५॥
अर्थ
हे देवा माझे संचित अतिशय बलवंत आहे हे पाहूनच तु,हे पंढरीनाथा भिऊन पळून जात आहेस की काय? माझे कोणत्याही प्रकारचे भले न करता.देवा पूर्वी तुझी व माझी भेट नव्हती त्यामुळे तु मला कळत नव्हता परंतु आता तू मला चांगला कळला आहेस.परंतु हे देवा आता मला चांगले समजले आहे की तू स्वतःला पतितपावन म्हणून तुझी ब्रीद सर्वत्र मिरवत आहे व दुसरीकडे माझे संचित कर्म अतिशय बलवंत आहे त्यामुळे माझा उद्धार करता येणार नाहीये असेही सांगत आहेस.ठीक आहे देवा माझे प्रारब्ध बलवंत आहे त्याच्यापुढे तुझे काही ही चालत नाही.असे जर असेल तर मग मी तरी तुला उगाच संकटात का टाकावे कशाला तुला कोड्यात ढकलून द्यावे.हे सर्व भोगाचे भोग घेणाऱ्या देवा माझे क्रियामान अजूनही तुझ्या स्वाधीन होत नाही,तर हे देवा मी तुला व्यर्थच त्रास का द्यावा. देवा तुझ्या चरणी माझे हित होत नसेल तरी काही हरकत नाही पण मी भक्तिमार्ग काही सोडणार नाही.मग माझा जन्म जरी भलत्या कुळात, भलत्या ठिकाणी कोठेही झाला तरी
—
वाचा : सार्थ तुकाराम गाथा
अभंग विडिओ स्वरूपात पहा .
संत तुकाराम अँप डाउनलोड करा.
