आणिकां छळावया जालासी शाहाणा – संत तुकाराम महाराज अभंग – 1777
आणिकां छळावया जालासी शाहाणा । स्वहिता घातले खानें । आडिके पैके करूनि सायास ।
कृपणें सांचलें धन । न जिरे क्षीर श्वानासी भिक्षतां । याती तयाचा गुण ।
तारुण्यदशे अधम मातला । दवडी हात पाय कान ॥१॥
काय जालें यांस वांयां कां ठकले । हातीं सांपडलें टाकीतसे ।
घेउनि स्फटिकमणी टाकी चिंतामणी । नागवले आपुले इच्छे ॥ध्रु.॥
सिद्धीं सेविलें सेविती अधम । पात्रासारिखे फळ । सिंपिली मोतीं जन्मलें स्वातीचे ।
वरुषलें सर्वत्र जळ । कापुस पट नयेचि कारणा । तयास पातला काळ ।
तें चि भुजंगें धरिलें कंठीं । मा विष जालें त्याची गरळ ॥२॥
भिक्षूनि मिष्टान्न घृतसाकर । सहित सोलुनि केळें । घालुनियां घसां अंगोळिया ।
हाते वांती करू बळें । कुंथावयाची आवडी ओवा । उन्हवणी रडवी बाळें ।
तुका म्हणे जे जैसें करिती । ते पावती तैसींच फळें ॥३॥
अर्थ
काही मनुष्य दुसऱ्याला त्रास देण्याकरता छळवन्याकरता शहाणे झाले आहेत आणि परंतु ते स्वहिताचा नाश करून घेतात. कंजूस मनुष्याने खूप कष्ट करून पैसा अडका धन साठविले, कुत्र्याला जास्त दूध पाजले तर तो वानटी करून बाहेर टाकतो कारण ते त्याला पचत नाही तो त्याच्या जातीचाच गुण आहे . त्या प्रमाणे तारुण्य अवस्थेत एखांदा अधम मजल्या सारखा वागतो हात पाय कान इत्यादी इंद्रियांचा तो गैरवापर करतो. या लोकांना काय झाले हे लोक का असे वागतात कोणास ठाऊक कारण एवढा अनमोल रत्नासारखा देह आपल्या हातात सापडला आहे त्याचा वापर न करता व्यर्थ टाकून देतात. हे मूर्ख लोक आपल्या इच्छे मुळेच नागवले जातात. सिद्ध मनुष्याने अन्नसेवन केले व त्याचे उष्टे जर एखाद्या अधम मनुष्याने सेवन केले तर त्याच्य�
वाचा : सार्थ तुकाराम गाथा
अभंग विडिओ स्वरूपात पहा .
संत तुकाराम अँप डाउनलोड करा.
