धन्य मी मानीन आपुलें संचित । राहिलीसे प्रीत तुझे नामीं ॥१॥
धन्य जालों आतां यासि संदेह नाहीं । न पडे या वाहीं काळा हातीं ॥ध्रु.॥
ब्रम्हरस करूं भोजन पंगती । संतांचे संगती सर्वकाळ ॥२॥
तुका म्हणे पोट धालेंचि न धाये । खादलेंचि खायें आवडीनें ॥३॥
अर्थ
मी माझे संचित धन्य मानिन कारण हरीच्या नामा विषयी माझे प्रेम जडले आहे. मी धन्य झालो यात कोणताही संदेह नाही आता मी कधीही काळाच्या हाती सापडणार नाही. आता केवळ संतांच्या संगतीत बसून ब्रम्‍हरसाचे भोजन करू. तुकाराम महाराज म्हणतात ब्रम्हरस भोजन कितीही सेवन केले तरी पोट भरतच नाही कितीही खाल्ले तरी अजून खावेसेच वाटते.
वाचा : सार्थ तुकाराम गाथा
अभंग विडिओ स्वरूपात पहा .
संत तुकाराम अँप डाउनलोड करा.
