जाय तिकडे लागे पाठीं । नाहीं तुटी आठवाची ॥१॥
हिरोनियां नेलें चित्त । माझें थीत भांडवल ॥ध्रु.॥
दावूनियां रूप डोळां । मन चाळा लावियेलें ॥२॥
आणीक तोंडा पडिली मिठी । कान गोठी नाइकती ॥३॥
बोलिल्याचा आठव न घडे । वाणी ओढे ते सोई ॥४॥
तुका म्हणे प्रेमधगी । भरली अंगीं अखंड ॥५॥
अर्थ
जिकडे जावे तिकडे देव माझ्या पाठीशी लागलेला असतो म्हणून त्याच्या स्मरणला तर तुटतच नाही. माझे सर्व भांडवल म्हणजे माझे चित्त आहे आणि तेच देवाने हिरावून नेले आहे. याने तर माझे रूप मला दाखवले आणि ते रूप मी माझ्या डोळ्याने पाहिले त्यामुळे मला तोच छंद लागलेला आहे. माझ्या तोंडाने असे ठरविले आहे की हरी वाचून कोणाचेही नाम घ्यायचे नाही आणि कानाने तर हरीच्या कथे वाचून कोणाच्याही गोष्टी ऐकायचं नाही व ते मला आवडतही नाही व इतर कथा मी ऐकत देखील नाही. हरीच्या छंदात मी काय बोललो आहे याची देखील मला आठवण राहत नाही आणि माझ्या वाणीला तर हरिनामाची इतकी आवड लागली आहे की त्या आवडीने त्याच्याकडेच मी ओढ घेत आहे. तुकाराम महाराज म्हणतात हरी विषयी माझ्या मनामध्ये अखंड आवड राहिली आहे.
वाचा : सार्थ तुकाराम गाथा
अभंग विडिओ स्वरूपात पहा .
संत तुकाराम अँप डाउनलोड करा.
