बहु होता भला । परि या रांडेनें नासिला ॥१॥
बहु शिकला रंग चाळे । खरें खोटें इचे वेळे ॥ध्रु.॥
नव्हतें आळवितें कोणी । इनें केला जगॠणी ॥२॥
ज्याचे त्यासी नेदी देऊं । तुका म्हणे धांवे खाऊं ॥३॥
अर्थ
देव पहिला फार चांगला होता पण याला मायारूपी रांडे ने पार बिघडवून टाकले. हा देव मायारूपी रांडे जवळ राहून राहून अनेक प्रकारचे रंग करण्याचे आणि खरेखोटे चाळे करण्याचे शिकला आहे. पूर्वी देवाला कोणी काहीच मागत नव्हते परंतु मायेने त्याला जगाचा ऋणी करून ठेवला. तुकाराम महाराज म्हणतात देवाला कोणी काही मागायला गेले तर माया त्याला काही मिळू देत नाही उलट कोणी त्याच्याकडे काही मागायला गेले तर ती माया त्याच्या अंगावर धावून जाते.
वाचा : सार्थ तुकाराम गाथा
अभंग विडिओ स्वरूपात पहा .
संत तुकाराम अँप डाउनलोड करा.
