मजुराचें पोट भरे । दाता उरे संचला ॥१॥
या रे या रे हातोहातीं । काम माती सारावी ॥ध्रु.॥
रोजकीर्द होतो झाडा । रोकडाचि पर्वत ॥२॥
तुका म्हणे खोल पाया । वेचों काया क्लेशेसीं ॥३॥
अर्थ
परमार्थाची इमारत बांधणारे आम्ही मजूर आहोत आणि त्याच्या मोबदल्यात आम्हाला हा देव प्रेमरुपी मोल भरपूर प्रमाणात देतो आणि सर्वांना प्रेमरुपी मोल देऊनही त्या दात्याच्या भांडारामध्ये भरपूर प्रेमरुपी मोलाचा साठा जसाच्या तसा राहातो. जेवढे कोणी परमार्थिक मजूर असतील ते सर्व येथे या आणि सर्व संसारावरची माती बाजूला सारण्याचे काम करा. येथे रोज जमाखर्चाची नोंद होत असते त्यामुळे जो कोणी जेवढी सेवारुपी मजूरी करेन तेवढे त्याला प्रेमरुपी मोल मिळेल आणि एवढे मोल वाटून देखील त्या दात्याजवळ पर्वताएवढे प्रेमरुपी मोल शिल्लकच राहाते. तुकाराम महाराज म्हणतात, “या परमार्थरुपी इमारतीचा खूप शरीरकष्ट करून पाया खोल नेऊ.”
वाचा : सार्थ तुकाराम गाथा
अभंग विडिओ स्वरूपात पहा .
संत तुकाराम अँप डाउनलोड करा.
