संतांचिये गांवीं प्रेमाचा – संत तुकाराम अभंग – 856
संतांचिये गांवीं प्रेमाचा सुकाळ । नाहीं तळमळ दुःखलेश ॥१॥
तेथें मी राहीन होऊनि याचक । घालितील भीक तेचि मज ॥ध्रु.॥
संतांचिये गांवीं वरो भांडवल । अवघा विठ्ठल धन वित्त ॥२॥
संतांचे भोजन अमृताचे पान । करिती कीर्तन सर्वकाळ ॥३॥
संतांचा उदीम उपदेशाची पेठ । प्रेमसुख साठी घेती देती ॥४॥
तुका म्हणे तेथे आणिक नाहीं परी । म्हणोनि भिकारी झालों त्यांचा ॥५॥
अर्थ
संतांच्या गावाला प्रेमाचा सुकाळ असतो तेथे कसल्याही प्रकारचे तळमळ दुःख नसते.म्हणून मी तेथे त्यांचा याचक म्हणून राहीन आणि ते हि मला प्रेमरूपी भिक्षा घालतील.संतांच्या गावाला श्री विठ्ठ्लाचेच भांडवल आहे.त्यांचे सर्व धन वित्त हे श्री विठ्ठलच आहे संताचे भोजन हे हरीनाम रुपी अमृताचे सेवन असते ते सदैव हरी कीर्तनात रंगलेले असतात.संतांचा उदीम(व्यापार)हा सदाचाराचाच उपदेश असतो ते नेहमी प्रेम सुखासाठी या उपदेशाचे घेणे देणे देवाण घेवाण करतात.तुकाराम महाराज म्हणतात संतांच्या घरी दुसरे कोणतेही विचार नसतात म्हणून मी त्यांचा भिकारी म्हणून राहिलो आहे.
अभंग विडिओ स्वरूपात पहा .
संतांचिये गांवीं प्रेमाचा – संत तुकाराम अभंग
संत तुकाराम अँप डाउनलोड करा.
