घरोघरीं अवघें जालें – संत तुकाराम अभंग – 722
घरोघरीं अवघें जालें ब्रम्हज्ञान । परि मेळवण बहु माजी ॥१॥
निरें कोणापाशीं होय एक रज । तरि द्या रे मज दुर्बळासी ॥ध्रु.॥
आशा तृष्णा माया कालवूनि दोन्ही । दंभ तो दूरोनि दिसतसे ॥२॥
काम क्रोध लोभ सिणवी बहुत । मेळवूनि आंत काळकूट ॥३॥
निंदा अहंकार द्वेष बहु फार । माजी वरी धूर सारियला ॥४॥
तुका म्हणे तेथें कांहीं हातां नये । आयुष्य मोलें जाये वांयांविण ॥५॥
अर्थ
घरोघरी सगळे ब्रम्हज्ञानी झालेले आहेत,परंतु त्यांच्यात दोषच दोष असतात.जर खरेच कोणाकडे ब्रम्हज्ञान असेल तर मला दुर्बळाला त्या मधील कण भर तरी द्या हो. अहो लोकांच्या मनामध्ये आशा,तृष्णा,माया यांचे मिश्रण झालेले असून त्याच्यातला दंभ लांबूनच दिसतो आहे.त्यांच्या आता मध्ये काम,क्रोध व लोभ हा भरलेला असून हे काळाकुट विष फारच त्रास दायक आहे.अहंकार,परनिंदा व द्वेष या काजळाने त्यांचे जीवन धुरकटलेले आहे.तुकाराम महाराज म्हणतात अश्या प्रकारच्या ज्ञानाने हाती काहीच लागणार नाहीच परंतु,उलट अमोल असे मानवी जीवन हे वयाला जाते.
अभंग विडिओ स्वरूपात पहा .
घरोघरीं अवघें जालें – संत तुकाराम अभंग
संत तुकाराम अँप डाउनलोड करा.
