हाचि परमानंद आळंगीन – संत तुकाराम अभंग – 569
हाचि परमानंद आळंगीन बाहीं । क्षेम देतां गाठी ठायीं द्वैत तुटे ॥१॥
बोलायासि मात मन निवे हर्ष चित्त । दुणी वाढे प्रीत प्रेमसुख ॥ध्रु.॥
जनांत भूषण वैकुंठीं सरता । फावलें स्वहिता सर्वभावें ॥२॥
तुटला वेव्हार माया लोकाचार । समूळ संसार पारुषला ॥३॥
तुका म्हणे तो हा विठ्ठलचि व्हावा । आणिक या जीवा चाड नाहीं ॥४॥
अर्थ
माझ्या परमानंदाय हरीला मी माझ्या दोन्ही बाहु ने मी आलिंगन देईन त्यामुळे माझ्या ठिकाणच्या द्वैताचा निरास होईल.माझ्या हरी विषयी कोणी बोलू लागले तर,माझ्या मनाला शांती मिळते.विठ्ठला विषयी माझे प्रेम द्विगुणीत होते लौकिक जीवनही धान्य होते.कारण ते विठ्ठलाच्या चिंतनेनेच भरलेले असते.लोकांनी मला भक्त म्हणून ओळखावे अशी माझी इच्छा नाही तरी कौतुक होतेच.शिवाय वैकुंठाचाहि लाभ होतो.स्वहिताचा मार्ग या भक्ती प्रमाणे आहे.या विठ्ठलच्या भक्ती मुळे मायेचा लौकिक व्यवहार असा जो संसार त्याचे रूपच पालटले.तुकाराम महाराज म्हणतात तेथे विठ्ठलाच विराजमान झाला कि अजून दुसरे मला काहीच नको आहे.
अभंग विडिओ स्वरूपात पहा .
हाचि परमानंद आळंगीन – संत तुकाराम अभंग
संत तुकाराम अँप डाउनलोड करा.
