संसाराचा माथां भार – संत तुकाराम अभंग – 536
संसाराचा माथां भार । कांहीं पर न ठेवीं ॥१॥
भक्तीची ते जाती ऐसी । सर्वस्वासी मुकावें ॥ध्रु.॥
भिक्षा आणि वेवसाव । काला करितो गाढव ॥२॥
करुनि वस्ती बाजारीं । म्हणवी कासया निस्पृही ॥३॥
प्रसादा आडुनि कवी । केलें तुप पाणी तेवीं ॥४॥
तुका म्हणे होई सुर । किंवा निसुर मजुर ॥५॥
अर्थ
कोणताही मनुष्य असो तो असेपर्यंतच संसाराचा भार आपल्या माथ्यावर घेत आसतो तो बाजूला ठेवत नाही.आणि भक्तीची जाती तर अशी आहे की तिच्यासाठी सर्वकाही मुकावे लागते.भिक्षा आणि व्यवसाय हे दोन्ही वेगवेगळे आहेत आणि जो कोणी या दोघांचा काला करेल तो गाढवच आहे असे समजावे.स्वतःच्या फायद्याकरता भर बाजारात वस्ती करुन राहतो आणि मग मी निस्पृह आहे असा टेंभा का मिरवतोस?एखाद्या प्रासादिक कवीच्या कवितेतील शब्द चोरून आपल्या कवितेमध्ये टाकतो आणि नंतर मी कवित्व केले असे सांगतो खरे तर तो कवी तूप आणि पाणी एकत्र करावेत असे करतो.तुकाराम महाराज म्हणतात त्यामुळेच तर तू एकदा शूर शिपाई तरी हो किंवा एखादा कष्टाळू मजूर तरी हो.
अभंग विडिओ स्वरूपात पहा .
संसाराचा माथां भार – संत तुकाराम अभंग
संत तुकाराम अँप डाउनलोड करा.
