भोगावरी आम्हीं घातला – संत तुकाराम अभंग – 490
भोगावरी आम्हीं घातला पाषाण । मरणा मरण आणियेलें ॥१॥
विश्व तूं व्यापक काय मी निराळा । काशासाठीं बळा येऊं आतां ॥ध्रु.॥
काय सारूनियां काढावें बाहेरी । आणूनि भीतरी काय ठेवूं ॥२॥
केला तरी उरे वादचि कोरडा । बळें घ्यावी पीडा स्वपनींची तें ॥३॥
अवघेचि वाण आले तुम्हां घरा । मजुरी मजुरा रोजकीर्दी ॥४॥
तुका म्हणे कांहीं नेणें लाभ हानी । असेल तो धनी राखो वाडा ॥५॥
अर्थ
आता आम्ही सर्व भोगावर मी त्याचा दगड टाकला असून मरणालाच मरण आणले म्हणजे सर्व अज्ञान दूर झाले.देवा तू विश्वव्यापक आहेस मग मी तुझ्या पासून वेगळा कसा होईल व तुझी प्राप्ती करून घेण्यासाठी मी आता अंगात वेगळे कोणते बळ आणु?आणि वेगळे काही मिळवायचे आहे.असा खटाटोप का करू?आतून बाहेर काय टाकू?आणि बाहेरचे काय गुण अंगात आणू?कितीही चर्चा केली,तरी ती शिल्कच ठरते.देवा माझ्या जवळ जो काही माल होता पाप-पुण्याची शिदोरी होती ती सर्व तुमच्याजवळ तुमच्या घरी आणून टाकली आहे आता मला मजुराला फक्त दररोजची काय रोजची मजुरी होत असेल तेवढीच द्यावे.तुकाराम महाराज म्हणतात मी काही लाभ हानी जाणत नाही जो या देहाचा धनी असेल तो या देहरूपी वाड्याचे रक्षण करील.
अभंग विडिओ स्वरूपात पहा .
भोगावरी आम्हीं घातला – संत तुकाराम अभंग
संत तुकाराम अँप डाउनलोड करा.
