मढें झांकुनियां करिती पेरणी । कुणबियाचे वाणी लवलाहो ॥१॥
तयापरी करीं स्वहित आपुलें । जयासी फावलें नरदेह ॥ध्रु.॥
ओटीच्या परिस मुठीच्या तें वाढे । यापरि कैवाडें स्वहिताचें ॥२॥
नाहीं काळसत्ता आपुलिये हातीं । जाणते हे गुंती उगविती ॥३॥
तुका म्हणे पाहें आपुली सूचना । करितो शाहाणा मृत्युलोकीं ॥४॥
अर्थ
कुणबी लोकांची जात पेरणी विषयी इतकी दक्ष असते कि त्या वेळी घरात कोणी मेलेले असेल,तरी त्याचे मढे झाकून ठेवतात आणि पेरणी करायला धावतात.त्याच्या प्रमाणे मानवाने हा जन्म दुर्लभ आहे असे जाणून,इतर सर्व गोष्टी बाजूला ठेऊन आपले हित ज्यात आहे,असा परमार्थ करण्या विषयी तत्पर असावे.पेरणी करण्या करता ओटीमध्ये बी घेऊन त्यातील मुटभर दाने शेतकरी पाभरीच्या वर ठेवतो.ते जमिनित पडतात तेंव्हा हातील दाण्यांपेक्षा ते अनेक पटीने वाढतात.त्याच प्रमाणे आपले हित वाढेल याचा विचार कर.उशीर करू नको.कारण काळ केंव्हा घाला घालील,याचा नेम नाही.त्याच्या हातून वाचणे शक्य नाही,असे ओळखून ज्ञानी लोक संसाराच्या गुंत्यातून आपली सुटका करून घेतात. तुकाराम महाराज म्हणतात त्या सुचणे प्रमाणे जो मनुष्य या मृत्युलोकात आपले स्वतःचे हित करून घेतो,तोच शहाणा आहे.
अभंग विडिओ स्वरूपात पहा .
संत तुकाराम अँप डाउनलोड करा.
