जननी हे जाणे बाळकाचें वर्म । सुख दुःख धर्म जें जें कांहीं ॥१॥
अंधापुढें जेणें दिधला आधार । त्याचा हा विचार तोचि जाणे ॥ध्रु.॥
शरणागता जेणें घातलें पाठीशीं । तो जाणे तेविशीं राखों तया ॥२॥
कासे लागे तया न लगती सायास । पोहोणारा त्यास पार पावी ॥३॥
तुका म्हणे जीव विठ्ठलाचे हातीं । दिला त्याची गति तोचि जाणे ॥४॥
अर्थ
बालकाला ज्यावेळी सुखदुःख जे जे काही होईल ते सर्व धर्म आणि त्याचे वर्म त्याच्या आईला माहीत असते ती बालका विषय सर्वकाही जाण असते.आंधळ्याला हात देऊन,धरून चाललेला डोळस,पुढे येणारे खाच खळगे,मार्ग आडमार्ग जाणतो व आंधळ्याला सुखरूप घेऊन जातो.तसेच एखद्या मोठ्या शूराला जर कोणी संकट ग्रस्त मनुष्य शरण आला आणि त्याला त्या शुराने पाठीशी घातले,तर त्याचे रक्षण कसे करावे,याची चिंता त्या शूराला लागते.पुरातून नदी पलीकडे जायचे आहे पण पोहता येत नाही,अशा वेळी ऐखाद्या पोहणार्‍याची मदत घेतली,तर त्या पोहणाऱ्याला त्याची चिंता. तुकाराम महाराज म्हणतात आम्हीं आपला जीव पांडुरंगाच्या हाती दिला आहे.आता आमच्या जीवाचे बर वाईट काय करायचे,ते तो पांडुरंग करील.आम्ही कशाला काळजी करू?
अभंग विडिओ स्वरूपात पहा .
संत तुकाराम अँप डाउनलोड करा.
