आयुष्य गेलें वांयांविण – संत तुकाराम अभंग – 407
आयुष्य गेलें वांयांविण । थोर झाली नागवण ॥१॥
आतां धांवाधांव करी । काय पाहातोसि हरी ॥ध्रु.॥
माझे तुझे याचि गती । दिवस गेले तोंडीं माती ॥२॥
मन वाव घेऊं नेदी । बुडवूं पाहे भवनदी ॥३॥
पडिला विषयाचा घाला । तेणें नागविलें मला ॥४॥
शरण आलों आतां धांवें । तुका म्हणे मज पावें ॥५॥
अर्थ
माझे आयुष्य वाया गेले माझी चांगलीच नागवंण झाली आहे. हे हरी आता तरी तु धावा धाव कर काय पाहत आहेस माझा उद्धार कर. अरे देवा माझे आणि तुझे करण्यातच आज पर्यंत दिवस गेले असे करता करता माझ्या तोंडात माती पडायची वेळ आली आहे. माझे मन एक क्षण देखील स्थिर राहत नाही ती मला भवन नदीत बुडवू पाहत आहे. माझ्यावर विषयांचा घाला पडला आणि त्यामुळे मी चांगलाच नागावला गेलो आहे. तुकाराम महाराज म्हणतात देवा मी आता तुला शरण आलो आहे त्यामुळे तू धाव आणि मला येऊन भेट.
अभंग विडिओ स्वरूपात पहा .
आयुष्य गेलें वांयांविण – संत तुकाराम अभंग
संत तुकाराम अँप डाउनलोड करा.
