माझिया मीपणा ।
जाला यावरी उगाणा ॥१॥
भोगी त्यागी पांडुरंग ।
त्यानें वसविलें अंग ॥ध्रु.॥
टाळिलें निमित्त ।
फार थोडें घात हित ॥२॥
यावें कामावरी ।
तुका म्हणे नाहीं उरी ॥३॥
अर्थ
संत-सज्जनांमुळे मझ्यातील “मी पण” लयास गेले आहे .कारण प्रपंच्यातील विषयभोग आम्ही भोगत नसून, आमच्या हृदयतील परमेश्वर भोगत असतो .घात हित होण्याचे जे काही निमित्त आहे तेच मी टाळले आहे. तुकाराम महाराज म्हणतात त्या मुळे जीवनातील कर्म-कुकर्मचि चिंता उरलीच नाही.
हा अभंग विडिओ स्वरूपात पहा .
संत ज्ञानेश्वर अँप डाउनलोड करा.
