आपुल्याच फुंदे । जेथें तेथें घेती छंदें ॥१॥
पडिला सत्याचा दुष्काळ । बहु फार जाली घोळ ॥ध्रु.॥
विश्वाचे माठ । त्याचे कपाळीं तें नाट ॥२॥
तुका म्हणे घाणा । मूढा तीर्थी प्रदिक्षणा ॥३॥
अर्थ
काही माणसे असे आहेत की ते आपल्या अभिमानाने जिथे तिथे दूराग्रह धरत असतात. परमार्थामध्ये सत्याचा फार मोठा दुष्काळ पडला आहे त्यामुळे घोटाळा ही फार मोठा निर्माण झाला आहे. मीथ्या जगाचा अभिमान धरणाऱ्या लोकांच्या कपाळी काहीच फळ प्राप्ती होत नसते. तुकाराम महाराज म्हणतात ज्याप्रमाणे घाण्याचा बैल घाण्याभोवतीच फिरत असतो त्याप्रमाणे मूर्ख लोक तीर्थयात्रा प्रदक्षिणा करतो परंतु आपले मुख्य साधन जे आहे ते म्हणजे हरी प्राप्ती करून घेणे ही साधना प्राप्त करावी याचे त्याला ज्ञान नसते.
अभंग विडिओ स्वरूपात पहा .
संत तुकाराम अँप डाउनलोड करा.
