वंदिलें वंदावें जीवाचिये साठी । किंवा बरी तुटी आरंभींच ॥१॥
स्वहिताची चाड ते ऐका बोल । अवघेंचि मोल धीरा अंगीं ॥ध्रु.॥
सिंपिलें तें रोंप वरीवरी बरें । वाळलिया पुरे कोंभ नये ॥२॥
तुका म्हणे टाकीघायें देवपण । फुटलिया जन कुला पुसी ॥३॥
अर्थ
आरंभापासूनच आपण ज्या दैवताला, गुरूला वंदन करतो त्यांच्याविषयी नेहमी वंदनीय भावना ठेवली तरच चांगले, नाही तर त्यापेक्षा सुरुवातीला त्यांच्याशी संबंध न ठेवलेले चांगले. ज्याला आपले स्वहित करायचे आहे त्याने हे माझे आहे बोलणे ऐकावे. मनुष्याच्या अंगी धैर्य असणे हा मोठा मौल्यवान गुण आहे. एखाद्या रोपट्याला वरच्यावर पाणी घालावे लागते नाहीतर ते एकदा कि वाळले तर मग त्यावर कितीही पाणी वाहिले तरी त्याला कोंब फुटत नाही. तुकाराम महाराज म्हणतात दगडाला देवपण येण्यासाठी अनेक टाकीचे घाव सोसावे लागते आणि मूर्ती तयार करत असताना मूर्तींमध्ये फुटली तर त्या मूर्तीचा दगड लोक ढुंगन पुसण्यासाठी करतात, तात्पर्य कोणतेही कार्य करतांना धीराने करावे.
अभंग विडिओ स्वरूपात पहा .
संत तुकाराम अँप डाउनलोड करा.
