मुक्त होता परी बळें जाला बद्ध । घेउनियां छंद माझें माझें ॥१॥
पाप पुण्य अंगीं घेतलें जडून । वर्म नेणे कोण करिता तो ॥२॥
तुका म्हणे गेलें व्यर्थ वांयां विण । जैसा मृगसीण मृगजळीं ॥३॥
अर्थ
हा जीव मूळचा ब्रम्‍हस्वरूप आहे त्यामुळे तो नित्यमुक्त आहेच पण अविद्येमुळे देह माझा व देह संबंधी माझे या छंदाने मनुष्यजीव बद्ध झालेला आहे. मनुष्यजीव पाप-पुण्य स्वतःच्या अंगी जडवून घेतो व खरा कर्ता आणि भोक्ता कोण आहे हे त्याच्या लक्षात येत नाही. तुकाराम महाराज म्हणतात जसे हरिण मृगजळाच्या सत्यत्व भासामुळे, सत्यत्व भ्रमामुळे त्याच्या मागे धावून म्हणजे मृगजळाच्या मागे धावून कष्टी होते त्याप्रमाणे हे मनुष्य संसाराच्या बंधनात पडतात.
अभंग विडिओ स्वरूपात पहा .
संत तुकाराम अँप डाउनलोड करा.
