शिणल्या भागल्यांचा तूंचि विसावा ।
धांवे तूं केशवा मायबापा ॥१॥
किती किती मन आवरोनी धरूं ।
परी न सुचें विचारु कय करूं ॥२॥
तुम्ही तंव समर्थ आपुल्या भारें ।
आमुचे खोटें खरें काय जाणा ॥३॥
मी तो बैसले तुमचिए द्वारी ।
म्हणतसे महारी चोखियाची ॥४॥
राम कृष्ण हरी आपणास या अभंगाचा अर्थ माहित असेल तर खालील कंमेंट बॉक्स मध्ये कळवा.
