किती हें सुख मानिती संसाराचें ।
काय हें साचे मृगजळ ॥१॥
अभ्रीची छाया काय साच खरी ।
तैसेच हे परी संसाराची ॥२॥
मी आणि माझें वागविती भार ।
पुढील विचार न करतां ॥३॥
कां हे गुंतले स्त्रीपुत्रधना ।
कां ही वासना न सुटे यांची ॥४॥
सोयरा म्हणे अंती कोण सोडवील ।
फजिती होईल जन्मोजन्मी ॥५॥
राम कृष्ण हरी आपणास या अभंगाचा अर्थ माहित असेल तर खालील कंमेंट बॉक्स मध्ये कळवा.
