निसंग निलज होई वो धांगडि ॥
मग तुज लागेल गोडि परब्रह्मिचि ॥१॥
या लोकीकाची लाज धरसिल धमकटि (?) ॥
तरि तुज जगजेठि नातुडति ॥ २ ॥
नश्वर शरीर याचि काये लाज ॥
साधुनि घेई काज ॥ जो जिवित्व आहे ॥३॥
देह विठलाचें झाड : उचिष्ट वोवळें ॥
ते काय सोवळे होईल तुज ॥४॥
सेख महमद म्हणे प्रकृति साजणी ॥
भाव धरूनि मनि जाविद्या सोडा ॥५॥