घोकउनी वेदा । जेणें आणियेले बोध ॥१॥ तो हा पंढरपुरनिवासी । नित्य उभा भक्तांपासी ॥२॥ सूर्या अंगी कांती । ज्याच्या प्रकाशाची दीप्ती ॥३॥ निळा म्हणे दिेलें । चंद्रासी अमृतेंचे भरिलें ॥४॥
