जेणें रचियेलें भूगोळा ।
एकवीस स्वगें लावुनी माळा ॥१॥
तो हा विटे उभा ठेला ।
भक्तें पुंडलिकें पूजिला ॥२॥
ज्याचे चरणींहूनि गंगा ।
उध्दरीत चाले जगा ॥३॥
निळा म्हणे गतिमति ।
माझी आहे ज्याचे हातीं ॥४॥
राम कृष्ण हरी आपणास या अभंगाचा अर्थ माहित असेल तर खालील कंमेंट बॉक्स मध्ये कळवा.
