आतींचें आर्त होतें – संत निळोबाराय अभंग – ८५५
आतींचें आर्त होतें माझया मनीं ।
बहुत दिवस नयनीं प्रकाशलें तें ॥१॥
भरोनियां कोदंली चौदाहि भुवनें ।
सुतेज केलीं गगनें याचेनि तेजें ॥२॥
आवडीचें निज प्रकाशलें गुज ।
आतां नाचेन भोज येणें छंदें ॥३॥
निळा म्हणे दिशा व्यापूनियां मही ।
प्रकाश माझया देहीं संचरला तो ॥४॥