सहजचि होतों उभा ।
संत सेवेचिया लोभा ॥१॥
तंव काढिला निक्षेप ।
हातीं दिला तो अमूप ॥२॥
नाहीचिं अंत जया ।
किती माप लाऊं तया ॥३॥
निळा म्हणे दिवसरातीं ।
न पुरे करितां गणती ॥४॥
राम कृष्ण हरी आपणास या अभंगाचा अर्थ माहित असेल तर खालील कंमेंट बॉक्स मध्ये कळवा.
