घंडु जातां अळकांर । होती अवघेचि श्रुंगार ॥१॥
नलगे उजळाही देणें । शोभती अंगीच्या बरवेंपणें ॥२॥
आंतु बाहेरी सारिखें । न ये हीनपणा बीकें ॥३॥
निळा म्हणे सुधा माल । हातीं लागला सुढाळ ॥४॥
राम कृष्ण हरी आपणास या अभंगाचा अर्थ माहित असेल तर खालील कंमेंट बॉक्स मध्ये कळवा.
