पिसाळलें श्वान । डसें भलत्या वसवसून ॥१॥ नेणें आपुलें पारिखें । घारलें ते आपल्या दु:खें ॥२॥ सुरापानीं भुलोनि जैसा । भोगी आपणा आणिकासरिसा ॥३॥ निळा म्हणे तैसी परी । जीविता महा मुर्ख करी ॥४॥
