सांगेन तें हित धरा अवघें मनीं ।
नका मन कोणी वीट याचा ॥१॥
बरें शिकवितां बरें तें माना वाईटा त्यागावें त्यागवितां ॥२॥
पुढें सुख विश्रांती मागें राहे कीर्ति ।
ऐशिया पध्दति संतांचिया ॥३॥
निळा म्हणे देवें बोलविले बोल ।
ध्याल ते ते व्हाल सुखी तुम्ही ॥४॥
