सुख वांटे परी हें दु:ख – संत निळोबाराय अभंग – ९४०
सुख वांटे परी हें दु:ख ।
भोगविल नर्क परिपाकीं ॥१॥
म्हणोनियां सांडीं आशा ।
भजें सर्वेशा विठठला ॥२॥
जेणें कधींचि नये तुटी ।
लाभें कोटी कल्प जिणें ॥३॥
निळा म्हणे पावसी पदा ।
येथें आनंदा निजवस्ती ॥४॥