नेऊनियां बळी । जेणें घातला पाताळीं ॥१॥ तो हा देवांचाहि देवो । विटे उभा ठेवूनी पावो ॥२॥ शेषाचे शयनीं । होता निद्रित अनुदिनीं ॥३॥ निळा म्हणे करी । मंथन क्षीराचे सागरीं ॥४॥
