सुकृताचा होता सांठा – संत निळोबाराय अभंग – ३०६
सुकृताचा होता सांठा ।
भूवैकुंठा ते आले ॥१॥
सन्मुख देव भेटे तया ।
लागती पायां भाग्याचे ॥२॥
न्याहाळिती दृष्टि मुख ।
कैवल्यसुख तुच्छ पुढें ॥३॥
निळा म्हणे ब्रम्हानंदा ।
झाले तत्पदा अधिकारी ॥४॥
सुकृताचा होता सांठा ।
भूवैकुंठा ते आले ॥१॥
सन्मुख देव भेटे तया ।
लागती पायां भाग्याचे ॥२॥
न्याहाळिती दृष्टि मुख ।
कैवल्यसुख तुच्छ पुढें ॥३॥
निळा म्हणे ब्रम्हानंदा ।
झाले तत्पदा अधिकारी ॥४॥