राहो ध्यानीं मनीं हेंचि नित्य रुपडें ।
जे कां वाडेंकोडे आलें पुंडलिका भेटी ॥१॥
ठेवूनियां विटे दोन्ही चरण सुकुमार ।
विराजले कर सुंदर कटिप्रदेशीं ॥२॥
ज्यातें चिंतिताती योगी मुनिजन मानसीं ।
संत ज्यातें भजती नित्य कीर्तनआवेशीं ॥३॥
निळा म्हणे त्याविण दुजें नलगे मज कांहीं ।
जाणे अंतरीचें पांडुरंग सकळही ॥४॥
