खेळे हेटि मेटी नाचे एकाचि पायावरी ।
धांवोनियां सिव आतां आत्मया श्रीहरि ॥१॥
तरिच खेळ बरा रे ।
नाहिंतरी चेरा ॥२॥
धांवति तो पोरें पळतां धरि वेगावत ।
सारुनिया मागें गिती गाई भगवंत ॥३॥
निळा म्हणे चपळपणें करि कार्यसिध्दी ।
नाहीं तरी पोधा होता न पवसी कधीं ॥४॥
