जाईजण्या बळें पोरा घालिसी हुंबरी ।
विचकिसी दांत पुढें पडसिल फेरी ॥१॥
पाहे हरिकडे ।
मग हुंबरी घाली कोडें ॥२॥
उडसील बळें ज्याच्या वोळखे तो आधीं ।
नाहीं तरि वायां जासी न पडे उपाधी ॥३॥
निळा म्हणे सांगितलें हीत धरी पोटीं ।
निजभावें शरण रिघे कान्हो जगजेठी ॥४॥
