खेळों कोलकाठी पुढें धांवसील वेगें ।
वारुनि वरिच्या वरि राखो नेणसी तूं आंगे ॥१॥
आतां खेळ कोलकाठी ।
रे गोपाळ धरुनि दृष्टी ॥२॥
राखों जातां दांडे सिवताती आग ।
नावरती तुज तरी वाउगेचि सोंग ॥३॥
निळा म्हणे वस्तादा करि नंदाचा नंदन ।
तोचि देईल विदया तुज करील प्रवीण ॥४
