एवढा मनींचा पुरवा हेत ।
पंढरीनाळा भेटवा ॥१॥
मग मी तुमच्या न सोडीं पायां ।
करीन काया कुरवंडी ॥२॥
कृपासिंधु तुम्ही संत ।
पुरवा आर्त हें माझें ॥३॥
निळा म्हणे झालों दास ।
नका उदास धरुं आतां ॥४॥
राम कृष्ण हरी आपणास या अभंगाचा अर्थ माहित असेल तर खालील कंमेंट बॉक्स मध्ये कळवा.
