एका विठठलींचि ठेविला । जिहीं निश्चय आपुला ॥१॥ तेचि विठ्ठल झाले आता । मोह सांडूनियां ममता ॥२॥ देवावीण सहसा कांहीं । दुजें तयां उरलेंचि नाहीं ॥३॥ निळा म्हणे स्वानुभव ल्याले । विठ्ठल चि अंगे होऊनि ठेले ॥४॥
