उगाचि राहेन संतापासीं । सेवुनी चरणांसी निरंतर ॥१॥ पुसेन तया सांडूनी लाज । आपुलीये गुज अंतरींचें ॥२॥ फेडितील ते मनींची शंका । वचनेंचि एका क्षण्मात्रें ॥३॥ निळा म्हणे उणेंचि नाहीं । त्याचिये पायीं निजानंदा ॥४॥
