अवलोकिलें कृपादृष्टीं ।
केली वृष्टी वचनामृतें ॥१॥
अंकुरले भावबीज ।
कारण निज अंतरीचें ॥२॥
संतांचि हे सहज स्थिती ।
आठव देती स्मरणाचा ॥३॥
निळा म्हणे धांवोनि येती ।
आणि उपदेशिती निज गुहा ॥४॥
राम कृष्ण हरी आपणास या अभंगाचा अर्थ माहित असेल तर खालील कंमेंट बॉक्स मध्ये कळवा.
