अढळ वैराग्य प्रगटे अंगीं । बसतां संगीं संतांचिया ॥१॥ दिव्य भोगीं विटे मन । मृतिकेसमान सोनें रुपें ॥२॥ परमामृर्ती नाहीं चाड । अप्सरा दुवाड वाटती त्या ॥३॥ निळा म्हणे इहलोकींचे । भोग ते साचे वामनापरि ॥४॥
