देऊनियां आपुलें प्रेम । करी भक्तांचा संभ्रम ॥१॥ आधीं निष्काम संपत्ती । तया वोपी भुक्ति मुक्ति ॥२॥ निश्चळ शांति क्षमा दया । सेवेलागीं अर्पी तया ॥३॥ निळा म्हणे महा भाग्य । तें त्या समर्पी वैराग्य ॥४॥
