आळी करितां नामदेव । जेविती स्वयमेव सांगातें ॥१॥ सांवत्याचें उदरीं बैसे । पुंडलिका वसे दृष्टीपुढें ॥२॥ कूर्म्याचिये धांवे भेटीं । मेहत्या कंठीं माळ ओपी ॥३॥ निळा म्हणे निर्जनवासी । संतोबासी न विसंबे ॥४॥