येईल चित्तासी तें तुम्हां उचित । आपुलें संचित भोगूं आम्ही ॥१॥ काय समर्थासी विनवावें रंकें । कोण त्याचें ऐके वचन तेथें ॥२॥ थोरा घरीं थोरा होतो बहुमान । कोण पुसे दीन याचकासी ॥३॥ निळा म्हणे आम्हीं मानिला विश्वास । तो दिसे निरास अवघी येथें ॥४॥
