दाटलिया धुई आच्छादी रवितेजा । त्याचिपरी माझा दोष बळी ॥१॥ न चलेचि पुढें तुमची ही युक्ति । सुदर्शन हातीं असोनियां ॥२॥ काय चाले बळ सागराचें वडवानळीं । करित उठी होळी जीवनाची ॥३॥ निळा म्हणे तैशापरी जी अनंता । माझिया संचिता न जिंकावें ॥४॥
