संतोषतरुचें हें फळ । आलें रसाळ पक्कदशे ॥१॥ सेविती ते तृप्त होती । ब्रम्हता पावती सनातन ॥२॥ रुची ऐसें आवडे तया । विरक्ता संसारिया सुखदाते ॥३॥ निळा म्हणे श्रवणपुटीं । लावितांचि पुष्टीकारक ॥४॥
