कोणाचीहि न धरुनी आशा । भजावें जगदीशा कीर्तनें ॥१॥ मग तो कृपेचा सागर । उतरील पार भवसिंधू ॥२॥ तोडूनियां ममता जाळ । करील कृपाळ वरी कृपा ॥३॥ निळा म्हणे आवडी त्यासी । कीर्तनापाशी तिष्ठतु ॥४॥
