संत निळोबाराय (काला)
२१६
काला करिती संतजन । सवें त्यांच्या नारायण ॥१॥
वांटी आपुल्या निजहस्तें । भाग्याचा तो पावे तेथें ॥२॥
लाही सित लागे हातीं । दोष देखोनियां त्या पळती ॥३॥
निळा म्हणे क्षीराचा बुंद । लागतां पावे ब्रम्हानंद ॥४॥
२१७
कावडी भरुनि आणिलीं क्षीरें । दहीं घृत सारें नवनीतें ॥१॥
आदनाचेही पर्वत आले । माजि ते केले मिश्रित ॥२॥
भोंवते गोपाळ मध्यें हरी । दाविती कुसरी नृत्याची ॥३॥
निळा म्हणे ब्रम्हानंदु । लोटला सिंधु क्षीराचा ॥४॥
२१८
कान्होबाचें चाटुनियां आंग । म्हणती मग पोट धालें ॥१॥
रोज ऐसिची देंई धणी । लागती चरणीं गोपाळ ॥२॥
म्हणती गोविंद मोठे व्हाल । मग तुम्हीं जाणें सांडाल सोंय माझी ॥३॥
निळा म्हणे ते वाहती आण । नेणों सुजाण तुजविण ॥४॥
२१९
क्रीडा करी गोपाळपुरीं । आपण श्रीहरी गोवळांसवें ॥१॥
वेणुवादन सप्तस्वरें । वेधी जिव्हारें सकळांची ॥२॥
नृत्य करी नाना छंदें । नाचवी विनोदें संवगडियां ॥३॥
निळा म्हणे दधिओदन । काला कालावून जेवितु ॥४॥
२२०
गोधनें घेउनी गोपाळ आले । छायेसी बैसले कळंबाचिये ॥१॥
आतां म्हणे मांडा खेळ । गोमटी हे वेळ सांपडली ॥२॥
तंव कृष्ण म्हणती आधीं जेवा । रुचेल बरवा खेळ मग ॥३॥
पोटांत भुक सुकलें मुख । कोण ते सुख खेळायाचें ॥४॥
कोणा कैसा पाहोंदया दिठी । यारे सोडा गांठी शिदोरियाच्या ॥५॥
सोडितां सिदोया दाविती अवघे । तंव एका ऐशी नव्हे एकापरी ॥६॥
अरुष एक ते बोलताती बोल । परी अर्थ सखोल विचारतां ॥७॥
आधीं माझा घास भरी । मग मी श्रीहरी घेईन तुझा ॥८॥
कान्हा म्हणे ऐका रे वोजा । आधीं तुम्ही माझा घांस भरा ॥९॥
गोपाळ म्हणती शेवट गोड । पुरवीं आधीं कोड आमुचा घेई ॥१०॥
घाटा घुगया कोरडया भाकरी । एकाची शिदोरी शिळीपाकी ॥११॥
कढण काला कालविलें ताक । एकाचा साजूक दहींभात ॥१२॥
एक ते म्हणती आमुचें अंगिकारीं । मुखीं घांस भरी टाकूं नको ॥१३॥
चांगले कोणाचें आणावें गोपाळा । आमुचा हा दुबळा संसार ॥१४॥
तंव कान्हा म्हणे आईका रे गडे । तुमचेंचि आवडे घाला मुखीं ॥१५॥
तुमचीये हातींचें भाजीदेठपान । तें आम्हां समान पंचामृता ॥१६॥
आणखी अर्पिती उपाधी जाणिवा । विकृती त्यांचिया भावा देखोनि मज ॥१७॥
सर्व भावें आम्हां हेंचि गोड लागे । दांभिका न लगे भेदकांचे ॥१८॥
मिटक्या देऊनियां स्वीकारी श्रीरंग । मग म्हणे विभाग घ्यावा रे माझा ॥१९॥
ब्रम्हरस वरि नामाचें सिंचन । सेवा रे सज्जन सखें माझे ॥२०॥
जेऊनियां धाले गोविंदा पंगती । उध्दार ते देती स्वानुभवें ॥२१॥
धन्य तो सोहळा आनंदाचा खेळ । निळा म्हणे गोपाळ सांगती ज्यां ॥२२॥
२२१
जन्मोजन्मी तुमचे दास । न करुं आस आणिकांची ॥१॥
हें तों तुम्ही जाणां देवा । तरि कां ठेवा बोल आम्हां ॥२॥
कान्हो म्हणती पहिलें मन । सखे सज्जन तुम्ही माझे ॥३॥
निळा म्हणे देईन धणी । ऐसिच चक्रपाणी म्हणे तया ॥४॥
२२२
या रे गडिहो घेऊं धणी । काला वदनीं श्रीहरीचा ॥१॥
सांडूनियां अभिमान दुरी । नाचों फेरी गोविंदा ॥२॥
देखोनियां भाव अंतरींचा । देईल हातींचा विभाग ॥३॥
निळा म्हणे ब्रम्हारस । उरलें शेष हरीचें तें ॥४॥
२२३
येऊनियां गडी वंदिती कान्हया । आळंगितो तया बहुता गानें ॥१॥
चला जाऊं घरां हरीसवें चालती । आनंदें नाचती भोंवताले ॥२॥
इंद्रादिकां देवां नाहीं तैसें सुख । अवलोकिती मुख गोविंदाचें ॥३॥
निळा म्हणे जन्म नाहीं तयां मरण । अवलोकिती सगुणरुप डोळे ॥४॥
२२४
वाढी कवळ श्रीहरी हातें । आड वैष्णवातें करुनियां ॥१॥
म्हणोनियां अभिमान सांडा । घ्या हो तोंडा भरुनी ॥२॥
हिरोनियां त्रिविध ताप । व्हाल निष्पाप सकळार्थें ॥३॥
निळा म्हणे दैवें आजीं । पावलें तें माजी वैष्णवांच्या ॥४॥
२२५
प्रेमभातें तुम्हांहातीं । आम्ही नेणतिं भुकेलों ॥१॥
झडकरी आतां भोजन घाला । उशीर झाला मग काय ॥२॥
क्षुधा पीडीलों जातील प्राण । मग धांवोन काय फळ ॥३॥
निळा म्हणे कृपावुते । येवो मात विठठले ॥४॥
तुमच्या शेतमालाची जाहिरात करण्यासाठी कृषी क्रांतीला भेट द्या .
